Mi lanĉas kajtojn. Bonege teni sovietunian bobenon da fadenoj, trikita al ĉielo per ŝkota nodo. Kajtoj konstruatas el la plej banalaj kaj eĉ vulgaraj materialoj: baĉoj estas rubaj, papero - tualeta... Tamen kiam ĉio ĉi ekflugas, animo ĝojas.
Certe, kajtoj grandiĝis rapide. Tuj aperis dumetra senskeleta "pterodaktilo", ŝiranta ŝnuro post ŝnuro. Tuj volis mi tranaĝi Volga rivero sub ĝi.
Tradicie, kajtojn post la flugo oni devas liberiĝi. Strange - tiuj ĉi kreaĵoj flugas nur dum vi forte tenas ĝin. Liberigu - ĝi tuj perdas sian esenco kaj - malalten!
Комментариев нет:
Отправить комментарий